Friends,

 

Dr. Staikos' observation that the elected persons should represent their districts and not their parties is sound. One may go a step further and claim that they should represent the interests of the Greeks and Greece at time of crisis.

In other words, the Hellenic Republic needs now a new Cleisthenes to redefine the democratic representation....

Anyway, I find the esoteric/exoteric division of the Greeks, to which Dr. Staikos and Dr. Tzanos refer, as rather incomplete given the many historical changes of Hellenes, as the timely poem "Metallages" seems to indicates.

 

Christos C. Evangeliou

Professor of Philosophy

 

 

Μεταλλαγές

1. Έλλην

Έλλην οπλίτης σταθερά

τον όρκο του κρατάει,

με παραστάτες έντιμους,

βαρβάρους πολεμάει!

Ελευθερίας πρόμαχος,

δημοκρατίας γόνος,

δικός του μόνος άρχοντας,

της Πολιτείας Νόμος.

Του Μαραθώνα τρόπαιο

λαμπρό, τα φωτοβόλα

Θερμοπυλών θα καρτερεί,

ένα να γίνουν όλα.

Σιδερωμένα δόρατα

με δύναμη θα δράσουν,

ώσπου την Περσική Αρχή

συθέμελα χαλάσουν!

Ελλήνων όπλα θα στραφούν

κατά Ελλήνων άλλων,

καλύτερό της σύμμαχο

Ρώμη δε θέλει άλλον.

2. Ρωμιός

Ρωμιός, ο νέος μαχητής,

Βυζαντινός στρατιώτης,

τον Διγενή ακολουθεί

πεζός για καν ιππότης.

Νίκης δικό του λάβαρο,

αετός με δυο κεφάλια,

πατρίδα, πίστη έδεσε,

διπλής πυράς μυδράλια.

Αλλόγλωσσους κι αλλόθρησκους,

όλους τους πολεμάει,

τείχη της Πόλης τα φρουρεί,

κι όξω συχνά ορμάει!

Φουσάτα των Αγαρηνών,

βαρβάρους δορυφόρους,

τους πάντες τους σταμάτησε,

εξόν τους Σταυροφόρους.

Με μπαμπεσιά θα πατηθεί

του Κωνσταντίνου Πόλη,

οι Σταυροφόροι μισητοί,

σαν Κόλασης διαβόλοι!

3. Αρματολός

Τούρκου ποδάρι τα πατεί,

τα πεδινά χωράφια,

Αρματολούς φιλοξενούν

ψηλών βουνών τα βράχια.

Αέρας πνέει καθαρός,

κι έρως Ελευθερίας

πιο δυνατός και πιστικός

απ’ έρωτα Κυρίας!

Εκεί τραγούδι γίνεται

των σκλάβων μοιρολόι,

και τα κλαρίνα παίζουνε,

πάει ο χορός ρολόι.

Μουστακαλής οπλαρχηγός,

σε βράχο καθισμένος,

μοιάζει σαν Άρης θεριακλής,

μπαρουτοκαπνισμένος!

Στη δόξα των Θερμοπυλών,

νια δόξα Αλαμάνας

θα προστεθεί, σα στέφανος

νίκης Ελλάδας Μάνας.

4. Εύζωνος

Εύζωνοι χεροδύναμοι,

φαντάροι με τη λόγχη,

στων Φασιστών τις απειλές,

τρανό θα κράξουν ΌΧΙ!

Οπλίτες παλαιότεροι,

στρατιώτες Βυζαντίου,

φουστανελάδες γέροντες,

θα βγουν απ’ το μουσείο.

Σάρκα θα πάρουν και οστά,

και μια φωνή θα βγάλουν,

να χαιρετίσουν τη στρατιά,

στις κεφαλές να βάλουν,

στεφάνια δάφνης και μυρτιάς,

για έργα τα μεγάλα.

Θυσία για τη Λευτεριά

δώρα δε θέλει άλλα!

Η δόξα, η προγονική,

είναι βαρύ φορτίο,

όταν στον ώμο την κρατάς,

σαν Τύχης το λαχείο!

5. Νεοέλληνας

Αχ, Νεοέλληνα, πού πας,

στη μάντρα της Ευρώπης,

σαν πρόβατο, να κλειδωθείς,

άθλιος και προδότης;

Και τί γυρεύεις, αλεπού,

στο πλούσιο παζάρι;

Άδειο σου το κομπόδεμα,

σφιγμένο το ζωνάρι!

Λέσχη τους Ευρωπαϊκή,

είναι για αφεντάδες,

πιστά παιδιά του Μαμμωνά,

Δερβίσηδες κι Αγάδες.

Κι εσύ με τα τσαρούχια σου,

με την περισκελέα,

το πουρναρίσο το ραβδί,

σαν ρόπαλο Ηρακλέα!

Αταίριαστο, παράταιρο,

ετούτο δω τα πράμα.

Άσ’ το ευρώ και τη δραχμή

δράξε να πάτ’ αντάμα!

6. Νέος Έλλην

Λίγες δραχμές, μα καθαρές,

σαν της παρθένας στήθος,

της Αθηνάς που δώρισε

Ελληνικό το ήθος.

Λίγα τα φρούτα, μα γλυκά,

με ήλιο φορτωμένα,

με Δήμητρας τρεις χάριτες

τα τρισευλογημένα.

Τα βλέπουνε και τρέχουνε

των Γερμανών τα σάλια.

Ελλάδα, πώς σε φέρανε

σε τέτοια μαύρα χάλια;

Καιρός να ανασκουμπωθείς,

και το ραβδί να πιάσεις,

αρματωσιά σου να ζωστείς,

και τα δεσμά να σπάσεις.

Για δείξε συ τα φώτα σου,

σαν Αθηνά του Δία,

η Ευρωζώνη να φανεί

πόρνη μικρή κι αστεία!

Χ. Κ. Ε.