Φίλοι Συνέλληνες,

 

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το Ευρώ, την Δραχμή, την οικονομική κρίση, το Ελληνικό χρέος, και άλλα τέκνα του Μαμμωνά, στην δόξα του οποίου αναφέρεται και αφιερώνεται το συνημμένο ποίημα με τον ίδιο τίτλο. Σαν Έλληνες βέβαια, θα πρέπει να αισθανόμαστε κάποια αιδώ, για το ότι τα ππάγματα έχουν θτάσει έως εδώ, σε τέτοιο σημείο ώστε η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος να περιφέρεται περί τον Μαμμωνά και να εξαντλείται με τα περί αυτόν!

 

Φιλικά,

 

Χρήστος Κ. Ευαγγελιου

(Ελλάδας γέννημα,

θρέμμα Διασποράς)

 

 

Μαμμωνάς

Όταν Θεός, ο Κύριος, τον κόσμο κυβερνούσε,

ο Μαμμωνάς αντίθετα στεκόταν από κείνον,

σαν βλοσυρός αντίπαλος, πήγαινε όλο κόντρα!

Εκείνος με το δίκαιο, τούτος την αδικία,

σαν άγιος προχώραγε με το σταυρό εκείνος,

ετούτος μόνο κέρματα κρατούσε και μετρούσε.

Ήταν αδύνατον τους δυο να τους υπηρετήσεις,

πρέπον ήταν ανάμεσα στα δύο να διαλέξεις,

αριστερά για δεξιά, καλά, κακά, τι θέλεις;

Τώρα, για δες, ο Μαμμωνάς μοναχοφάγος μένει,

στο πρόσωπό του βάζοντας Θεού το προσωπείο,

περιπολεί στις αγορές, στις πολιτείες άρχει!

Θνητοί πολλοί τον προσκυνούν και τον περιστοιχίζουν,

νομίσματα και κέρματα στο καλαθάκι ρίχνουν,

ευρώ κι ασημοδόλλαρα, τις λαμπερές τις λίρες.

Ένας Θεός, ο Μαμμωνάς, μια πίστη παραμένει,

τραπεζική, στο νόμισμα γερά θεμελιωμένη,

μπάτε σκύλοι ν’ αλέσετε κι αλεστικά μη δώστε!

Ένας ο νόμος Μαμμωνά, μιας εντολής μεγάλης,

πλούσιοι θα πλουτίζουνε, φτωχοί θενά φτωχαίνουν,

κι άλλοι πιο παρακατιανοί της πείνας θα πεθαίνουν!

Της κοινωνίας τον ιστό, της αρετής υφάδι,

αιώνες που τον ύφαναν, ο Μαμμωνάς τον κόβει

στα δύο και στα τέσσερα και τον καταπατάει.

Ένα μονάχα σύνθημα, του Μαμμωνά το σήμα,

καθένας για την πάρτη του και το κομπόδεμά του,

πρώτη Κυρία της κοιλιάς, να την κρατάς γιομάτη!

Πότε Θεός, ο Κύριος, τον κεραυνό θα πάρει,

και θα τον ρίξει κατά δω, τον Μαμμωνά να κάψει,

μαζί με το κεμέρι του κι όλο το σκυλολόι;

Χ. Κ. Ε.