Φίλοι Συνέλληνες,
Στα μηνύματα πολλών από εσάς κατά τα τελευταία δύο χρόνια, διαγράφεται και διαφαίνεται ένας οξύς πόνος, αν δεν κάνω λάθος, για την κατάσταση στην οποια έχει περιέλθει η ταλαίπωρη Πατρίδα.
Πόνος που πληγώνει περισσότερο τουςΈλληνες τηςΔιασποράς, και τους κάνει να ντρέπονται να λένε σε ξένους φίλους ότι είναι Έλληνες!
Στα συνημμένα ποιήματα, "Δάκρυα" και "Θυσία," θα βρείτε ίσως όλοι εσείς κάποια αισθητική ανακούφιση αυτού του πατριωτικού πόνου και νόστου.
Χρήστος Κ. Ευαγγελίου(Ελλάδος γέννημα,θρέμμα Διασποράς)
Θυσία
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς και, Παρνασσέ, λεβέντες,
τραγούδια δεν ακούγονται, μηδέ γλυκές κουβέντες,
στη γλώσσα την Ελληνική, μελωδική και θεία,
την φορτωμένη με πολλά πολύτιμα φορτία!
Δεν παίζουν όργανα καλά, μηδέ χορό χορεύουν
κοπέλες ροδομάγουλες, όντας γαμπρό γυρεύουν.
Νεράιδες σαν καλλίγραμμες και μακρομαντιλούσες,
που την μιλιά σου παίρνανε, αν δεν τις λαχταρούσες!
Άλλαξαν οι καιροί πολύ, πάει κατά Διαβόλου,
Ελλάδας μικρομάγαζο, σαν βάρος του συνόλου.
Ευρώπης ο περίγελως, των δανειστών η δούλα,
επαίτης πάει κι έρχεται, σαν πρόστυχη παιδούλα!
Πολλά σκαλιά κατέβηκες, κακού μεγάλη σκάλα,
κι άλλα θα είχες κατεβεί, αλλά δεν ήταν άλλα!
Σαν ψωροκώσταινα φτωχή και παραμελημένη,
Εσύ, που ήσουν κάποτε γραμμένη, τιμημένη!
Στο χρέος σένα βύθισε μωρών ψευδής σοφία,
σαν να πληρώνεις παλαιά, προγόνων αμαρτία!
Δεν γνώριζαν πως δε μπορείς με δανεικά να ζήσεις,
διά παντός, χωρίς ντροπή, στο βάρος θα λυγίσεις!
Ο χρεωμένος δε μπορεί κεφάλι να σηκώσει,
θα πέσει και θα κοιμηθεί, καθώς θα έχει στρώσει!
Οι δανειστές δεν παίρνουνε χαμπέρι από ρουσφέτια,
δόλιους Ρωμιούς τους καρτερεί μεγάλη περιπέτεια.
Τον Τούρκο κυνηγήσανε με το σπαθί στο χέρι,
του Δράμαλη του στήσανε θανατερό καρτέρι,
μα πάλι σκλάβοι γίνανε σε δανειστών ασκέρι,
πιαστήκανε, καθώς αετός πιάνει το περιστέρι!
Βάρος η βάρβαρη σκλαβιά, μα πιο βαρύ φορτίο
χρεοκοπία μισητή, σαν άρρωστου φορείο.
Όλυμπος άλλα πρόσμενε και άλλα καρτερούσε,
ο Παρνασσός, σαν αδερφός, έπαινο μελετούσε!
Τα μαύρα βγάλε, Κόρη μου, κατάθεσε το βάρος!
Σαν Αθηνά την Πρόμαχο, πάρε γενναίο θάρρος,
ζώσου τουφέκι και σπαθί για την ελευθερία,
Ελληνική την απαιτεί, την μέγιστη θυσία!
Χ. Κ. Ε.
