Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΠΓΔΜ ΣΕ ΦΑΙΔΡΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Ενώ δεν μπορεί ένας παρά να αναγνωρίσει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η γειτονική χώρα, αδυνατεί να συνεχίσει να επιδεικνύει ανοχή. Η ΠΓΔΜ, έχοντας παγιδευτεί το 1944 στη πολιτική μηχανορραφία των Στάλιν και Τίτο, προσέλαβε πλαστή εθνική ταυτότητα, σφετεριζόμενη το όνομα και την εθνική ταυτότητα του βορείου τμήματος της Ελλάδας, της Μακεδονίας, που, ως γνωστόν, διέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό μέχρι τα βάθη της Ασίας.

Είναι κατανοητό πόσο δύσκολο είναι για τη γειτονική χώρα να αποβάλει ένα ξένο εθνικό ένδυμα που φορεί πάνω από εξήντα χρόνια. Είναι κατανοητό ότι είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει στον λαό της ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον αρχαίο λαό της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Όπως, εξ άλλου, το δηλώνουν και συμπατριώτες της, μεταξύ των οποίων και ο Γκλιγκόρωφ. Και πώς να ζητήσει τον λαό της να ξεχάσει αυτά που έμαθε από τα σχολικά βιβλία;

Αν όμως συνεχίσει να αγνοεί την ιστορική αλήθεια, να επιμένει στη διαστρέβλωση των γεγονότων και, υπεραμυνόμενη, να αυξάνει την επιθετική της πολιτική, καταφεύγοντας σε φαιδρές πρακτικές, όπως την ίδρυση «Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και παραρτήματός του στο Λονδίνο με το όνομα του «Μεγάλου Αλεξάνδρου», θα επιδεινώσει τη θέση της, ίσως και ανεπανόρθωτα.

Αυτές οι ενέργειες δηλώνουν απουσία εσωτερικής συγκρότησης και ισορροπίας μιας χώρας, που δεν επανέρχεται στην πραγματική εθνική της ταυτότητα και δεν συνειδητοποιεί ότι για την οποιαδήποτε πρόοδο κα ένταξή της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια θα πρέπει πρωτίστως να σεβαστεί τον εαυτό της και την ιστορία. Να συνειδητοποιήσει ότι είναι απόγονοι των Δαρδανίων και Παιόνων και δεν έχουν καμία σχέση με τη Μακεδονία, που είναι από τον 8^ον π.Χ. αιώνα Ελληνική.

Θα έλεγε κανείς ότι όσο επίπονη και να ήταν η διαδικασία αποβολής μιας ξένης εθνικής ταυτότητας και η εύρεση της πραγματικής, είναι βέβαιο ότι θα ήταν ολιγότερο επίπονη, αν γινόταν το γρηγορότερο. Διαφορετικά το πρόβλημα θα περιπλακεί σε βαθμό οριστικού αδιεξόδου.

Η ομολογία και η εξήγηση στους πολίτες της, ότι η χώρα παραπλανήθηκε πριν από 60 περίπου χρόνια και υιοθέτησε έκτοτε πλαστή εθνική ταυτότητα και ότι ήλθε η ώρα να ανατρέξει στη δική της ιστορία, θα θεωρηθεί μια άνευ προηγουμένου γενναία εθνική πράξη, η οποία δεν μπορεί παρά να εκτιμηθεί δεόντως από τη διεθνή κοινότητα.

Η απάτη συνίσταται στο ότι οι πλαστογράφοι της Ιστορίας της Μακεδονίας με εντολή Τίτο εν γνώσει και του Στάλιν, επινόησαν και δημοσίευσαν σε σχολικά βιβλία της FYROM δύο ψευδείς χάρτες. α) Χάρτη της Μακεδονίας με υπότιτλο: «Δεν υπήρξε παρουσία Ελλήνων στη Μακεδονία» και β) Xάρτη με σύνορα της Ελλάδας στον Όλυμπο.

Είναι απορίας άξιο πώς ο ΟΗΕ αγνόησε και αποσιώπησε ότι η Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ) το 1922 επέβλεψε στην ανταλλαγή των Τούρκων και Βουλγάρων της Μακεδονίας και την εγκατάσταση Ελλήνων της Μ. Ασίας και Ελλήνων της Βουλγαρίας και ότι ο Αμερικανός Henry Morgenhau, που με εντολή της ΚΤΕ επέβλεψε στην ανταλλαγή, έγραψε σε βιβλίο ότι: «Μετά την ανταλλαγή αυτή η Μακεδονία έμεινε αμιγώς Eλληνική περιοχή».

Όχι τυχαία ο τ. Υπουργός Εξωτερικών Κίσιγκερ το 1992 είπε: “Η Ελλάς έχει δίκιο για το όνομα και το λέγω αυτό διότι εγώ ξέρω ιστορία που δεν ξέρουν πολλοί μεταξύ των οποίων Υπουργοί και Αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον και ότι το ισχυρό όπλο της Ελλάδος είναι η Ιστορία”.

Σύντομα θα δει ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων την ιστορική αλήθεια, ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική και οι Μακεδόνες Έλληνες. Εάν θέλει οι κάτοικοι της FYROM να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημοκρατίας, πρέπει να έχει το θάρρος να πει στον λαό του ότι υπήρξαν θύματα των Στάλιν και Τίτο.

Όχι τυχαία ο Ζέλεφ, δήλωσε ως Πρόεδρος της Βουλγαρικής Δημοκρατίας ευρισκόμενος στη Σουηδία ότι «Το Μακεδονικό Έθνος είναι δημιουύργημα μεταπολεμικό της Κομιντέρν και έγκλημα των Τίτο και Στάλιν».