Η Σημαία-σάβανο
Η θυσία τού Κώστα Κουκίδη
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό.
Ένας Εύζωνας φρουρεί ακουμπισμένος στό κοντάρι τής σημαίας. Είναι παιδί τού λαού. Βυθισμένος σέ σκέψεις βλέπει αυτές τίς πράσινες στολές νά προχωρούν. Σάν έφθασαν λίγα μέτρα από κεί όπου στέκεται, κατεβάζει μόνος του τήν σημαία. Τήν τυλίγει γύρω του. Ο αξιωματικός πλησιάζει άκαμπτος. Κι' εκείνος βαστάει μία σημαία, πλαισιωμένη μέ άσπρο, σφραγισμένη μέ τήν μαύρη σβάστικα.
Τότε, μ' ένα πήδημα, ο Έλλην στρατιώτης σκαρφαλώνει στό παραπέτο. Κανείς δέν ξέρει τί φωνάζει. Πυροβολισμοί ακούγονται. Παραπατάει. Σφίγγει απάνω του τήν σημαία πού τόν τυλίγει.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, διαμελισμένος πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Τζιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Costa de Loverdo
LA GRECE AU COMBAT
(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 392)
