Hellenic Electronic Center

  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size
Home

The Young Turks: Who Were They?

E-mail Print PDF

The Young Turks: Who Were They?


During the last quarter of the 19th century, the Near East Question passed into its critical phase. As a result of the Russo-Turkish war of 1877-78, the Ottoman Empire lost extensive territory mainly in the Balkans where the "autonomous" states of Bulgaria, Bosnia, and Herzegovina passed into the de facto administrative sphere of the Austro-Hungarian Empire. Thessaly and the prefecture of Artas were ceded to Greece, and in Asia, Russia annexed the territories of Kars and Ardachan in Turkish Armenia. In Africa, the English claimed Egypt, and the French Tunisia, while the Italians did not bother to conceal their territorial ambitions toward Tripoli. Meanwhile, the dissident movements in Crete, Armenia, and Macedonia were beginning to reach worrisome levels for the Turkish Sultanate.

One of the first real threats to the Ottoman Throne was a hard-core, conspiratorial group that formed in 1889 among the students of the Military Medical School in Constantinople. The dissatisfaction, though, was widespread throughout the entire military, and had to do with what might be considered today to be union demands: low wages that were paid sporadically and after months of waiting, a promotion system that was torturously slow and not based on merit but on connections, and a cynical disappointment engendered by the promised but never actualized modernization of the military. The main motivating factor in the ever-widening discontent, however, was an agony and concern over the independence of the Turkish State and how best to ensure its continuance. Added to this, and of equal concern, was the problem having to do with the welfare and perpetuation of the Muslim populations living among the many other ethnicities within the Empire.

The conspiratorial leadership, who came to be known as the Young Turks, expressed their dissatisfaction with the status quo, throwing all of the blame on the Sultan, Abdul Hamit, who they proclaimed to be too dictatorial. They demanded his exile -- though not the abolishment of the Sultanate -- together with the restoration of the constitution of 1876.


Union and Progress

The Young Turk movement -- after many mishaps and near dissolution -- finally achieved it first goal. In early July of 1908, led by the officer-members of the Committee of Union and Progress (Itihàt vè Terakì), the Turkish troops stationed in Macedonia refused to obey orders coming from Constantinople. The Young Turks then sent a telegraphed ultimatum to the Sultan from Serres on the 21st of July. They demanded the immediate restoration and implementation of the constitution, and threatened him with dethronement should he fail to comply. On the 24th of July, Abdul Hamit announced that the constitution had been restored and was in full force and effect.

The subsequent mid-20th century overthrow of King Farouk in Egypt by the Nasserite revolutionaries bears some striking similarities to the Young Turk movement. There are, however, some very striking differences as well. Some of these are: 1) the diverse ethnic background of the conspirators; 2) the significant and crucial role played by the allied movement of fellow-conspirators known as the Donmè (Jews who had converted [?] to Islam); and, 3) the enthusiastic way in which the conspiracy was embraced by Masonic elements.

As far as the multiethnic composition of the conspirators is concerned, one need only read their names to verify their diverse background: Tserkès (Circassion ), Mehmet Ali, Xersekli (Herzogovinians), Ali Roushdi, Kosovali (Kosovars) and others. In many cases, the ethnic origin of the conspirator was not evident from the name: Ibrahim Temo was an Albanian, as was Ismail Kemal. Murat Bey Dagestanos and Achmet Riza had an Arkhazian father and an Austrian mother. One of the theoreticians of the movement was Ziyia Ngiokali, a Kurd, while one of the major planners of tactics and theory was a Jew from Serres who went by the name of Tekìn Alì (real name, Moshe Cohen).

The telegraph-office clerk who became one of the ruling troika of post-revolutionary Turkey, Talaàt Pasha, was Bosnian, Pomack, or Gypsy; the point being that he was not a Turk. We should also make note of the fact that the Committee of Union and Progress admitted many members from areas outside of the Ottoman Empire, and that some of these even served on its Central Committee.


Masonic elements

The strong connection between the Itihàts (conspirators) and Masonry is a well-documented fact. The leftist Turkish writer, Kamouran Mberik Xartboutlou, in his book, The Turkish Impasse ( from the Greek translation of the French publication of 1974. p.24), wrote: "Those who desired entry into the inner circle of that secret organization [the Itihàt], had to be a Mason, and had to have the backing of a large segment of the commercial class." The true nature of the relationship between the Young Turks and the Masonic lodges of Thessaloniki has been commented upon by many researchers and writers. In her well-known and extensively documented book, Secret Societies and Subversive Movements (London. 1928, p. 284), author and historian Nesta Webster writes that "The Young Turk movement began in the Masonic lodges of Thessaloniki under the direct supervision of the Grand Orient Lodge of Italy, which later shared in the success of Mustapha Kemal."

Of course, the precise nature of this relationship is clouded in mystery, but enough facts exist allowing for more than just informed conjecture based on circumstantial evidence. An example of the Itihàt-Masonic connection is the interview that Young Turk, Refik Bey, gave to the Paris newspaper Le Temps, on the 20th of August 1908: "It's true that we receive support from Freemasonry and especially from Italian Masonry. The two Italian lodges [of Thessaloniki] -- Macedonia Risorta and Labor et Lux -- have provided invaluable services and have been a refuge for us. We meet there as fellow Masons, because it is a fact that many of us are Masons, but more importantly we meet so that we can better organize ourselves."


The Jewish Component

The Donmè ("convert" in Turkish), was a Hebrew heresy whose followers converted [?] to Islam in the 18th century. They were most heavily concentrated in Thessaloniki. According to the Great Hellenic Encyclopedia [Megali Elliniki Enkiklopethia]: "It is generally accepted that the Donmè secretly continue to adhere to the Hebrew religion and don't allow their kind to intermarry with the Muslims."

The disproportionate power and influence (in light of their number) that the Donmè had on both the Ottoman Empire and on the Young Turk movement has been the subject of a great deal of commentary by many observers and researchers. The eminent British historian, R. Seton Watson, in his book, The Rise of Nationality in the Balkans. London, 1917 (H Gennisi tou Ethnikismou sta Valkania), wrote the following: "The real brains behind the [Itihàt] movement were Jews or Islamic-Jews. The wealthy Donmè and Jews of Thessaloniki supported [the Young Turks] economically, and their fellow Jewish capitalists in Vienna and Berlin -- as well as in Budapest and possibly Paris and London -- supported them financially as well.

In the January 23rd, 1914, issue of the Czarist Police [Okrana] Ledger (Number 16609), directed to the Ministry of the Exterior in Saint Petersburg, we read: "A pan-Islamic convention of Itihàts and Jews was held in the Nouri Osman lodge in Constantinople. It was attended by approximately 700 prominent Itihàts and Jews, including "Minister" Talaàt Bey, Bentri Bey, Mbekri Bey, and (Donmè) Javit Bey. Among the many Jews in attendance, two of the most prominent were the Head of the Security Service, Samouel Effendi, and the Vice-Administrator of the Police, Abraham Bey."


Donmè and Constantine

The numerous Donmè in positions of authority within the machinery of the Itihàt government, as well as on the powerful Central Committee, strengthens the conviction that their influence was widespread and vital to the cause. Ignoring the names mentioned in the Czarist Police Ledger, and even ignoring such Jews as the fanatical Pan-Turkic [Marxist revolutionary and poet, Hikmet] Nazim, or even the many casual allusions [as if it were common knowledge at the time] to the Jewish descent of that most dedicated believer in the Young Turk movement, Mustapha Kemal "Atatürk," one still finds oneself wondering by what authority and under whose auspices was such an obscure Jewish Donmè from Thessaloniki, by the name of Emmanouel Karasso, able to become a member of the three-man committee that announced his dethronement to Sultan Abdul Hamit after the counter-coup of April 1909?

Compelling, too, is the widely-referenced document which states that Constantine, the King of Greece at the time, characterized the entire Young Turk movement as composed of "Israelites." According to the facts presented in her book, Glory and Partisanship, the Greek professor of the University of Vienna, Polychroni Enepekithi, contends that Constantine made that characterization while complaining to the German Ambassador in Athens about the outrages committed by Young Turks against Hellenes living in the Ottoman Empire.
d by anti-Semitism or Masonophobia. Rather, we are attempting to shed some light on what to us seems like a puzzling paradox in this revolutionary movement, which is: Why it is that this non-Turkish leadership struggled so hard under the banner of justice for the Turkish people? Also, why is it that others, having nothing to do with Sunnite Islam [the form of Islam practiced in Turkey] struggled equally hard under the banner of justice for Islam? The only answer to this paradox demands that we consider that there may have been another reason behind their fervid struggle, and that this unstated cause is what bound these "ideologues" together.


Source

Nemesis. by Ioasif Kassesian. September 2001. pp. 64-66.



From: -This is a list for Action [mailto: This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it ] On Behalf Of Capt. Evangelos Rigos
Sent: Thursday, March 25, 2010 5:22 AM
To: This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it
Subject: [Bulk] Fw: stories kept in the shadows

This message is a long one but you will read information uknown to us all.

it is worth your time.

Evangelos

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΑ

ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ

ΠΟΙΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚOI

ΟΙ Πόντιοι, Θρακιώτες και Μικρασιάτες αλλά και οι Έλλαδίτες στρατιώτες οι οποίοι γνώρισαν το απίστευτο νεοτουρκικό και Κεμαλικό μίσος, ωφείλουν να ξέρουν ποιά ήταν η αλήθεια γιά την καταγωγή του δολοφόνου και σφαγέα Κεμάλ. Ο ηγέτης της Τουρκίας των νεοτούρκων έχει μέχρι τώρα σκοτεινή καταγωγή. Ουσιαστικά, η ίδια η επανάσταση των νεοτούρκων έχει σκοτεινή καταγωγή λόγω της συνωμοτικής υφής της. Με μεγάλη έρευνα βρήκαμε την άκρη στις καταγωγές αυτές και ευχόμαστε όλοι οι Πόντιοι και Μικρασιάτες να οπλισθούν με την παρακάτω γνώση και να ΜΗΝ εορτάσουν ξανά την γενοκτονία των λαών τους αποκαλώντας τον ΚΕΜΑΛ "τούρκο σωβινιστή". Όπως θα αποδείξουμε ο Κεμάλ, λόγω θρησκείας, μισούσε και περιφρονούσε τους Τούρκους. Του το επέβαλε η εβραϊκή αίρεση (ντονμές) στην οποία ανήκε........
Η καταγωγή του Κεμάλ, σκόπιμα, κρατιέται σκοτεινή. Γνωρίζουμε οτι οι γονείς του ήλθαν από Αλβανικά εδάφη πράγμα που οδήγησε πολλούς να πιστεύσουν οτι είχε αλβανική καταγωγή. Ο πατέρας του όμως κατάφερε όμως να βρη εργασία γραφείου στο λιμάνι Θεσσαλονίκης, πράγμα δύσκολο για Αλβανούς. Κάποια χρόνια, ίσως, έζησε στην Θεσσαλία πράγμα που οδήγησε άλλους να πιστεύσουν οτι είχε Θεσσαλική καταγωγή. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του ξανα-παντρεύτηκε κάποιον εύπορο κάτοικο Ρόδου τον οποίον ο Κεμάλ μισούσε. Σε όλα τα παραπάνω ένα δεν είναι ξεκάθαρο. Το θρήσκευμα των ανθρώπων αυτών. Δεν θα ασχοληθούμε με την πολυτάραχη νεανική και εφηβική ζωή του Μουσταφά Κεμάλ διότι είναι χιλιοειπωμένη. Μας ενδιαφέρουν περισσότερο η ιδεολογία του, η κοσμοθεωρία του και η κρυφή πρωταρχική αιτία των ανήκουστων εγκληματικών πράξεών του. Διότι πάντα ήταν για μας ακατανόητο το να θέλουν οι οθωμανοί την βιολογική εξόντωση των ραγιάδων δούλων τους. Οι ραγιάδες, έστω κι άν είχαν περιουσίες, ήταν πάντα ραγιάδες και υπήρχαν δεκάδες τρόποι να αφαιρεθούν οι περιουσίες τους χωρίς την εξόντωσή τους. Ποτέ στην οθωμανική ιστορία δεν υπάρχει προηγούμενο ή κάν παρόμοια σκέψη τέτοιας εξόντωσης. Οι ραγιάδες ήταν πάντα πηγή πλούτου και τεχνικής και επιστημονικής γνώσεως για το καθεστώς. Οι απαντήσεις σε αυτούς τους προβληματισμούς λύθηκαν με τις παρατιθέμενες πληροφορίες.
Πρέπει να αναλύσουμε τα παρακάτω στοιχεία για να μπορέσουμε να συνθέσουμε τις γενοκτονίες και τα κίνητρά τους. 1...Η επανάσταση των νεοτούρκων ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη. 2...Στην Θεσσαλονίκη ζούσε η πλειοψηφία των Ντονμέδων οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι φανερά αλλά φανατικοί εβραίοι μυστικά. 3...το κίνημα των νεοτούρκων ξεπήδησε από ιταλικές μασονικές στοές με πλειοψηφία μελών εβραίους των οποίων ηγούντο και εβραίοι ιταλικής υπηκοότητος (π.χ. Καρασό). 4...Τότε ήταν τα χρόνια οργάνωσης του μοντέρνου σιωνιστικού κινήματος, το οποίο ξεκίνησε τυπικά και φανερά ο Θεόδωρος Χέρτζλ το 1896 και του οποίου η μητέρα κατήγετο εκ Θεσσαλονίκης.....
Προέχει να αναλύσουμε με συντομία, αλλά και σε βάθος, τον βίο και την πολιτεία της αιρέσεως των ντονμέδων. Ντονμές (doenmehs) στα τουρκικά σημαίνει αποστάτης. Οι ίδιοι όμως αποκαλούνται "μααμινίμ" το οποιο στα εβραϊκά σημαίνει αληθινός πιστός. Οι εβραίοι τους αποκαλούν "κοφρίμ" που σημαίνει προδότης.....
Το ουσιωδέστερο μέρος του δόγματος του Ιουδαϊσμού είναι η έλευσις του Μεσσία. Ως γνωστόν, η αντίθεσις χριστιανισμού και ιουδαϊσμού έγκειται στο ότι οι χριστιανοί πιστεύουν οτι ο μεσσίας ήλθε και είναι ο Γιεχωσουά (σε ελληνική απόδωση Ιησούς) ενώ οι ιουδαίοι, με πίστη, αναμένουν την έλευσή του. Η γνωστή θρησκοληψία όμως των ιουδαίων έγινε πολλές φορές αντικείμενο εκμεταλλεύσεως από διαφόρους απατεώνες. Ειδικά οι εβραίοι του νότου (σεφαραδίτες), στα μετα-μεσαιωνικά χρόνια, πίστευαν οτι μέρα με την μέρα έρχεται ο μεσσίας. Η πίστη αυτή έγινε πάθος για τον λαό αυτό, που έφθασε να πιστεύη οτι ο μεσσίας "τώρα στρίβει στην γωνία" με αποτέλεσμα κατά διαστήματα να εμφανίζονται διάφοροι ψευτομεσσίες. Περίπου δέκα μεσσιανικά κινήματα ισάριθμων μεσσιών τάραξαν τα νερά των εβραϊκών κοινοτήτων. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οδήγησαν τους σεφαραδίτες εβραίους σε τέτοια κινήματα αλλά δεν είναι σκοπός μας η ανάλυσή τους. Εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με το πιό μεγάλο και έντονο μεσσιανικό κίνημα, αυτό του Σαμπετάι Σεβή, προϊόν του οποίου είναι οι Νεότουρκοι και τα Κεμαλικά καθεστώτα.
Ο ΣΑΜΠΕΤΑΪΙ ΣΕΒΗ (SHABTAI ZVI) γεννήθηκε το 1626 στην Σμύρνη. Ήταν ένας από τους τρείς γιούς ενός πτωχού πατέρα, προικισμένος όμως με την ικανότητα προσαρμογής στους καιρούς του και κατανόησης των μηνυμάτων των καιρών του. Λόγω της εύθραυστης υγείας του, επελέγη αυτός από τα τρία αδέλφια να "σπουδάση" θεολογία ή Καμπάλα. Η Σμύρνη τότε ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αυτής της μυστικιστικής θεοσοφίας, των καμπαλιστικών δηλαδή μελετών. Νέος ακόμη, οργάνωσε ομάδα μελέτης και διαλογισμού. Οι καμπαλιστική μελέτη, απαιτεί εκτός της μελέτης και προετοιμασία που οδηγεί σε έκσταση. Υπάρχουν ακόμη και κάποιες σεξουαλικές πράξεις ανάμεσα στους καμπαλιστές που οδηγούν σε έκσταση. Η άσκηση σώματος και νού για διαλογισμό από την μία και το πάθος που οδηγεί σε έκσταση από την άλλη ήταν αυτά που κυριάρχησαν και στον Σαμπετάι στα πενήντα έτη της ζωής του. Κατά την διάρκεια λοιπόν της ασκητικής περιόδου της ζωής του χώρισε δύο φορές γιά να απελευθερωθή από πειρασμούς. Αργότερα όμως δεν είχε κανένα πρόβλημα να νυμφευθή την Σάρα, μία πόρνη από το Λιβόρνο.
Η Σμύρνη όμως, και ο κύκλος των καμπαλιστών, ήταν πολύ μικρός για τις φιλοδοξίες και επιδιώξεις του πανέξυπνου, πολυτάλαντου και ικανότατου Σαμπετάι. Σύμφωνα λοιπόν με κάποια ερμηνεία της καμπάλα, ο μεσσίας θα ερχόταν το 1648 ενώ οι χριστιανοί πίστευαν οτι η δευτέρα παρουσία θα γίνη το 1666. Γνωρίζοντας τα παραπάνω, ο Σαμπετάι, ανεκοίνωσε οτι ο μεσσίας θα έρθη σύντομα. Ένα τυχαίο γεγονός ήρθε αρωγός στα σχέδιά του. Το 1648, ο κοζάκος ηγέτης Μπογδάν Σμιελνέτσκυ λέγεται (δεν επιβεβαιώνεται ιστορικά ο αριθμός των θυμάτων) οτι εξόντωσε περίπου μισό εκατομμύριο εβραίους. Το γεγονός αυτό καθώς και τον 30ετή πόλεμο, προπαγάνδισε ο Σαμπετάι σαν το πρελούντιο των καταστροφών και βασάνων τα οποία θα προηγηθούν της ελεύσεως του μεσσία, που θα πραγματοποιηθή το 1666. (Τέτοιες ανοησίες γίνονται πιστευτές ακόμη και σήμερα, πόσο μάλλον τότε). Στην συνέχεια, ο Σαμπετάι, εκμεταλλευόμενος την χαρισματική του προσωπικότητα, ανεκήρυξε τον εαυτό του Μεσσία (1651). Τότε, επρόφερε το όνομα του Θεού, (γιαχβέ), κάτι που μόνο ο αρχιερεύς της Ιερουσαλήμ έχει δικαίωμα να κάνη μία φορά τον χρόνο. Στην συνέχεια, ακύρωσε κάποιες νηστείες και ανεκοίνωσε ότι σιγά-σιγά οι τελετές θα ακυρωθούν.
Αμέσως ο δάσκαλός του τον αφόρισε και τον ανάγκασε να φύγη κρυφά για το Κάιρο όπου συνέχισε το κήρυγμά του. Εκεί, βοηθήθηκε οικονομικά από τον θησαυροφύλακα του Τούρκου διοικητού του Καΐρου, κάποιον εβραίο με όνομα Ραφαήλ Ιωσήφ Τσελεμπή. Από την τοπική κοινότητα λοιπόν ανεκηρύχθη μεσσίας. Μέχρι το 1666, απεδύθη σε σκληρό αγώνα έναντι των ορθοδόξων ραββίνων, και επικρατούσε. Εβραίοι από διάφορα μέρη πουλούσαν τα υπάρχοντά τους και περίμεναν τον μεσσία να τους πάη στην Ιερουσαλήμ..... Σε μία επίσκεψή του στο Αμστερνταμ, επεκράτησε τέτοιος θείος ενθουσιασμός, ώστε οι εβραίοι βγήκαν στους δρόμους χορεύοντας και τραγουδώντας θρησκευτικά τραγούδια. Εκεί όμως έκανε το λάθος. Απεφάσισε ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Μόλις αφίχθη, συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές, με διαταγή του σουλτάνου, ο οποίος φοβήθηκε ταραχές. Τότε, και επειδή ταπεινώθηκε και πήγε φυλακή χωρίς να το έχη προφητεύση, μερικοί πιστοί του απεσχίσθησαν. Η πλειοψηφία όμως, έστειλε χρήματα από όλο τον κόσμο και τον απεφυλάκισαν. Τώρα, με όλα αυτά τα χρήματα, ζούσε σε ωραίο σπίτι με ακριβα έπιπλα, έχοντας δίπλα του την πόρνη του Λιβόρνο η οποία έγινε το σύμβολο της μεσσιανικής συζύγου!!!. Στο σπίτι του δεχόταν πιστούς από παντού. Ένας επισκέπτης του ήταν ο Ναχμία Κοέν, ένας ηλικιωμένος περισπούδαστος καμπαλιστής, ο οποίος ήθελε να σχηματίση ιδία γνώμη περί του Σαμπετάι. Το πόρισμα του Κοέν ήταν καταπέλτης. Ο Σαμπετάι είναι τσαρλατάνος. Του πήρε βέβαια τρία ημερόνυκτα συζητήσεων για να βεβαιωθή οτι .....δεν ήταν μεσσίας!!!. Αμέσως μετά ο Κοέν "έπεισε" τον σουλτάνο (θα κόστισε αρκετά να τον πείση) να εκτελέση τον Σαμπετάι. Όλα αυτά έγιναν το 1666, που σημαίνει οτι οι εβραίοι περίμεναν να δουν μήπως ήταν στα αλήθεια μεσσίας. Αφού η πρωτοχρονιά πέρασε και δεν "λυτρώθηκαν" απεφάσισαν μέσω Κοέν οτι ο Σαμπετάι είναι απατεών....
Όλα τα παραπάνω φαίνονται ευτράπελα, κωμικά και ανεκδιήγητα για την ελληνική σκέψη. Η καθαρότητα της ελληνικής σκέψεως και η ελληνική αντι-εξουσιαστική υπερηφάνεια πρέπει να έχουν αφήση τεράστια συμπλέγματα κατωτερότητος σε πολλούς λαούς. Αυτό όμως ακριβώς πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν μας όταν κρίνουμε άλλους λαούς. Ισως έτσι να εξηγηθή και το κατά των αληθινών Ελλήνων μίσος.
Για να επανέλθουμε στον Σαμπετάι, δέσμιος πιά οδηγείται στην Αδριανούπολη γιά εκτέλεση. Εκεί τον πλησιάζει ο ιατρός του σουλτάνου ο οποίος είναι μουσουλμάνος και (τι άλλο;) κρυφο-εβραίος. Τον συμβουλεύη να κάνη το ίδιο. Χωρίς ενδοιασμούς και ξεπουλώντας τους αφελείς πιστούς του, δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποκηρύξη τον γιαχβέ και να ασπασθή τον Αλλάχ. Πανευτυχής ο σουλτάνος τον αθωώνει και τον διορίζει μέγα θαλαμοφύλακα. Το νέο του όνομα είναι Μεχμέτ Εφέντη. Όλοι οι πιστοί του, μη βρίσκοντας τίποτα μεμπτό στην συμπεριφορά του (!!!) γίνονται μουσουλμάνοι αλλά κρυφοί εβραίοι...... Ζώντας σαν μουσουλμάνοι στα φανερά, μετακομίζουν στο Μαυροβούνιο εκκλησιαζόμενοι κρυφά στην τοπική συναγωγή. Έτσι άδοξα έληξαν οι φιλοδοξίες του μεσσιανίσκου ο οποίος πέθανε δέκα χρονια αργότερα σε ηλικία 50 ετών.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με το μεσσιανικό κίνημά του. Πολλοί οπαδοί του στον ισλαμικό κόσμο, έγιναν μωαμεθανοί στα φανερά αλλά παρέμειναν κρυφοί εβραίοι. Έπραξαν έτσι διότι πίστεψαν οτι ο ...κύριός τους έγινε μουσουλμάνος για να απελευθερώση το ισλάμ από τα κάποια κατ' αυτούς μιαρά σημεία. Στην Μοραβία και την Ουγγαρία, οι πιστοί του αυτοαπεκλήθησαν Σάπς για να θυμίζουν το Σαμπετάι. Αλλοι δημιούργησαν ένα νέο σύμβολο πίστης το οποίο θεωρούσαν θα ενέκρινε ο κύριος!!!! Τον Δεκέμβριο του 1686, περισσότερες από 300 εβραϊκές οικογένειες της Θεσσαλονίκης έγιναν μουσουλμανικές. Συνέχισαν όμως να εκκλησιάζονται κρυφά στην συναγωγή και να τηρούν τις εβραϊκές γιορτές σε σπίτια. Σιγά-σιγά το κίνημα των ντονμέδων εδραιώθηκε στην μικρά Ασία. Τον 19ο αιώνα υπολογίζεται οτι οι ντονμέδες είναι 20.000 των οποίων η πλειοψηφία ήταν στην Θεσσαλονίκη. Όταν έγινε η απελευθέρωση και ανταλλαγή πληθυσμών, οι ντονμέδες, σαν τούρκοι, μετεκόμισαν κυρίως στην Κωνσταντινούπολη.
Παραθέτουμε τις "10 εντολές" των ντονμέδων, οι οποίες ισχύουν ακόμη και σήμερα.

-Πιστεύω στον έναν και μοναδικό θεό
-Πιστεύω στον Μεσσία του, τον μοναδικό λυτρωτή σωτήρα, τον βασιλέα μας Σαμπετάι Ζβί (ή Σεβή), απόγονο του βασιλιά Δαυίδ
-Ορκίζομαι να μην πιάσω στο στόμα μου το όνομα του θεού ή του Μεσσία του επί ματαίω και να μην ορκισθώ στο όνομά τους
-Αναλαμβάνω την ευθύνη να μεταφέρω το μήνυμα των μυστηρίων της μεσσιανικής πίστης μας από την μία κοινότητα στην άλλη.
-Θα παίρνω μέρος στην συγκέντρωση των ομοθρήσκων μου κατά την 16η ημέρα του μηνός Κισλέβ για να συζητήσουμε τα μυστικά της μεσσιανικής μας πίστης. (Αυτός είναι ο μήνας κατά τον οποίον ο Σαμπετάι ανεκοίνωσε οτι είναι ο Μεσσίας....)
-Ορκίζομαι οτι δεν θα προσυλητίσω κανέναν στην πίστη του Τουρμπάν πού λέγεται Ισλάμ
-Καθημερινώς θα διαβάζω το βιβλίο των Ψαλμών
-Θα παρακολουθώ με σχολαστικότητα τις συνήθειες των Τούρκων για να μην γεννηθούνυποψίες. Οχι μόνο θα ακολουθώ την νηστεία του ραμαζανιού αλλά και όλες τις άλλες μουσουλμανικές συνήθειες αι οποίες γιορτάζονται δημόσια
-Δεν θα παντρεύομαι από μουσουλμανικές οικογένειες ούτε θα έχω στενές σχέσεις μαζίτους διότι μου προκαλούν απέχθεια ιδίως οι γυναίκες τους.
-Θα περιτέμνω τους υιούς μου

Αξίζει να αναφερθούμε σε μία μεγάλη εορτή της κοινότητος των ντονμέδων η οποία θα μας βοηθήση να καταλάβουμε το επίπεδο νοήσεως, πολιτισμού, ήθους και πίστης τους.
Η ένατη ημέρα του μηνός Αβ, επελέγη σαν ημέρα γενεθλίων του ....μεσσία Σαμπετάι. Εορτάζεται εύθυμα και χαρούμενα, με ψητό αρνί, χορό και τραγούδι. Μετά όμως το γεύμα, κλείνουν τα φώτα και αρχίζει γυμνικός χορός. Η βραδυά καταλήγει σε όργιο κατά το οποίο επικρατεί ανταλλαγή συζύγων. Τα παιδιά που γεννιούνται από αυτήν την "ιεροτελεστία" θεωρούνται ευλογημένα και ιερά παιδιά του μεσσία!!! Αυτή η σεξουαλική συμπεριφορά, ακόμη και σήμερα, χαρακτηρίζει τους ντονμέδες. Μάλιστα, ο ηγέτης της κοινότητος Θεσσαλονίκης τον 18ο αιώνα, ο Ντερβίς Εφέντη, προσπάθησε να καταργήση τον θεσμό του γάμου μεταξύ τους.... Η Σάρα, η πόρνη του Λιβόρνο, αποτελεί το πρότυπο γυναίκας....
Κατά καιρούς, οι Τούρκοι διοικηταί της Θεσσαλονίκης υποψιάσθηκαν και ερεύνησαν το γεγονός των κρυφο-εβραίων. Εξωτερικά ήταν όχι μόνο άμεμπτοι αλλά έδειχναν φανατικότεροι των μουσουλμάνων. Τελικά, η προσφιλής μέθοδος του "μπαχτσισιού" ή χρηματισμού τους έσωσε. Όμως το 1859, ο Χουσνί Πασάς, ανεκάλυψε και έκλεισε τα σχολεία τους. Από τότε ήταν πολύ πιό κρυφοί και προσεκτικοί.
Σε αυτό το περίεργο κύκλωμα λειτούργησε ο Κεμάλ και οι περισσότεροι νεότουρκοι. Πάρα πολλοί συγγραφείς υπεστήριξαν οτι ο Κεμάλ ήταν εβραίος, παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες του σιωνισμού να το αποκρύψη. Η αναμφισβίτητη όμως απόδειξις έρχεται από τον επιφανή αρχιραββίνο, Ιωακείμ Πρίνζ, στο βιβλίο του ΚΡΥΦΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ, εκδόσεις Random House, Νέα Υόρκη 1973, στην σελίδα 122, όπου μας πληροφορεί οτι "ανάμεσα στους ηγέτες της επαναστάσεως των νεοτούρκων, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τον εκμοντερνισμό της Τουρκίας, ήταν ο Ντζαβίντ Μπέη και ο Μουσταφά Κεμάλ. Και οι δύο ήταν φλογεροί Ντονμέδες. Ο Ντζαβίντ Μπέη έγινε υπουργός οικονομικών και ο Κεμάλ αργότερα ηγέτης του κινήματος υιοθετώντας το όνομα Ατατούρκ (πατέρας των τούρκων). Οι αντίπαλοί του (Ενβέρ) προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την εβραϊκή καταγωγή του για πολιτικό τους όφελος αλλά χωρίς επιτυχία. Οι περισσότεροι νεότουρκοι στην νέα επαναστατική κυβέρνηση προσηύχοντο στον Αλλάχ αλλά ο αληθινός προφήτης τους ήταν ο Σαμπατάι Σεβή, ο μεσσίας από την Σμύρνη". Το βιβλίο αυτό είναι φυσικά δυσεύρετο η εξαφανισμένο. Οφείλουμε όμως να πούμε ποιός ήταν (+1988) ο Πρίνζ για να κατανοηθή το μέγεθος της αξιοπιστίας των παραπάνω στοιχείων. Ήταν επί 12 έτη (1925-1937) ραββίνος στο Βερολίνο αλλά όταν τα πράγματα αγρίεψαν στην Γερμανία αυτός πήγε το 1937 στην Αμερική. Προηγουμένως όμως, σαν καλός σιωνιστής, συμβούλευε τους πιστούς του να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη και όχι στην Αμερική. Από το 1958 έως το 1966 ήταν πρόεδρος του Αμερικανο-εβραϊκού κογκρέσσου και δύο φορές πρόεδρος των εβραϊκών οργανώσεων των ΗΠΑ. Για τους αμύητους ίσως οι παραπάνω τίτλοι να μην λένε πολλά. Οι μυημένοι όμως κατανοούν το τι σημαίνει συμμετέχω στην διοίκηση του σιωνιστικού συστήματος των ΗΠΑ=διοικώ τις ΗΠΑ=διοικώ τον πλανήτη.
Οι Νεότουρκοι, ή το "Κίνημα Ενώσεως και Προόδου" πήρε εξουσιαστική μορφή το 1908. Δημιουργήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ήταν γέννημα της ιταλικής μασονικής στοάς την οποία ίδρυσε ο εβραίος δικηγόρος Εμμανουήλ Καράσο. Στην στοά αυτή εγένοντο οι μυστικές συναντήσεις των νεοτούρκων του Ταλαάτ και Ντζεμάλ. Με αυτόν τον τρόπο ξέφευγαν από την δράση της μυστικής αστυνομίας του σουλτάνου. Οι υποψήφιοι νεότουρκοι έπρεπε να ορκισθούν στο κοράνι και σε ένα όπλο. Με αυτό τον τρόπο απεκλείοντο της οργανώσεως οι μη μουσουλμάνοι όχι όμως και οι ντονμέδες. Οι ντονμέδες παίζουν εδώ τον πρωταρχικό ρόλο. Από το 1908 και μετά, όταν το κίνημα έγινε φανερό, απησχόλησε τις μυστικές υπηρεσίες των μεγάλων δυνάμεων και δη της Αγγλίας, του μεγάλου δηλαδή πρωταγωνιστού στην περιοχή. Η Αγγλική πρεσβεία της Κωνσταντινουπόλεως αναφέρεται στους νεότουρκους σαν "εβραϊκή επιτροπή ενώσεως και προόδου". Σε μία εκτενή, 5.000 λέξεων, αναφορά προς το υπουργείο εξωτερικών, ο άγγλος πρέσβυς, μεταξύ άλλων πληροφορεί ότι οι εβραίοι ηγούνται ενός συστήματος μασονικών στοών και μέσω αυτού ηγούνται της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ένας από τους αρχηγούς της συμμορίας, κατά τον άγγλο πρέσβυ, είναι ο εβραίος πρόξενος των ΗΠΑ στην Τουρκία, ο Όσκαρ Στράους, αδελφός των ιδιοκτητών των πολυκαταστημάτων Macy's και Abraham & Straus.
Είναι άγνωστος ο αριθμός των ντονμέδων της πρώτης εκ 288 μελών βουλής των νεοτούρκων. Ο Πρίνζ μας πληροφορεί όμως οτι ήταν η πλειοψηφία. Ο Καράσο και τρείς ακόμη μη μουσουλμάνοι εβραίοι δεν εκλέγονται στην κυβέρνηση. Προσπαθούν όμως να ταυτίσουν τα συμφέροντα του σιωνισμού με αυτά των νεοτούρκων αλλά χωρίς επιτυχία. Προφανώς, οι ντονμέδες είναι αφοσιωμένοι στην διατήρηση της ηγεσίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε πρώτη φάση και όχι στον εβραϊκό αποικισμό της Παλαιστίνης.
Ο σιωνισμός, μέσω των διαφόρων εκδόσεων, προσπαθεί εντατικά και για δεκαετίες να παρουσιάση ως αστεία την άποψη της συμμετοχής εβραίων στους νεότουρκους. Ο τρόπος δράσεως του σιωνισμού είναι συνωμοτικός και ως εκ τούτου δεν επιθυμεί δημοσιοποίηση των μεθόδων του. Πάντως η σπουδή και η αγωνία των σιωνιστών συγγραφέων να αποκρύψουν και να διασκεδάσουν ή να παρουσιάσουν ως αστείες τις απόψεις των Άγγλων για τα γεγονότα (π.χ. David Fromkin, "A peace to end all peace" ) δείχνει την αλήθεια....
Η Αγγλική μυστική υπηρεσία, βρίσκει το μανιφέστο των νεοτούρκων το οποίο είναι στα γερμανικά και το μεταφράζει. Η μετάφραση κυκλοφορεί σήμερα στην Αγγλία με τίτλο "The Turkish ans Pan-Turkish Ideals" από τις εκδόσεις Liberty Press. Το έγραψε κάποιος νεότουρκος από τις Σέρρες με όνομα Τεκίν Άλπ. Στην σελίδα 6 όμως, πληροφορούμεθα οτι ο Τεκίν Αλπ είναι ντονμές και οτι το αληθινό του όνομα είναι Μωυσής Κοέν!!!! Τέτοιες λεπτομέρειες βέβαια αγνοούνται σκοπίμως από τους σιωνιστές συγγραφείς....
Ουσιαστικά, οι κινήσεις του σιωνισμού τις εποχές εκείνες μεταξύ 1900-1923 ήταν άριστα ενορχηστρωμένες και πανέξυπνες. Κατάφεραν να πιέσουν (μέσω ΗΠΑ) την Αγγλία να δεχθή τον σιωνιστικό επικοισμό στην Παλαιστίνη, να καταλάβουν από μέσα ότι απέμεινε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία καθώς και την μεγάλη Ρωσσία μια και οι μπολσεβίκοι ήταν σιωνιστές. Το κυριώτερο όμως είναι οτι κατάφεραν να εξουθενώσουν πολυδιάστατα την Ελλάδα. Ισως στα κρυφά σαλόνια τους να γιόρτασαν αυτό πιό πολύ απ' όλα. Και με πολλές παρασκηνιακές προσπάθειες όλα αυτά τα πέρασαν στην αφάνεια. Ή έτσι θέλουν να πιστεύουν....
Γενικά, και λαμβάνοντας υπ' όψιν τα παραπάνω, πρέπει να δείξουμε μεγάλη κατανόηση στους Τούρκους για το ανθελληνικό μίσος τους το οποίο πηγάζει από το τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητος έναντι των Ελλήνων. Ο λόγος είναι οτι το νέο Τουρκικό κράτος ιδρύθηκε από ....μη τούρκους, ο εθνάρχης τους και "πατερούλης" τους, Κεμάλ, όχι μόνο δεν ήταν Τούρκος αλλά τους περιφρονούσε κι' όλα, και τέλος, αυτή η ίδια η σημαία τους είναι αρχαία Ελληνική. (Η ημισέληνος ήταν αρχαίο Μεγαριτο-Βυζαντινό σύμβολο και καθιερώθηκε προς τιμήν της Θεάς Εκάτης ). Τα κεμαλικά λεγόμενα καθεστώτα, πάντα ανθελληνικά, στηρίχθηκαν από τον σιωνισμό με πάμπολλους τρόπους μέχρι που φτάσαμε στην γνωστή σημερινή Τουρκο-ισραηλινή συμμαχία. Ο σιωνισμός πάντα τους ήλεγχε, τους ελέγχει και θα τους ελέγχη.... Όπως και εμάς σήμερα.....

Γρηγόρης Μπέλλος

 
Copyright © 2023 Hellenic Electronic Center. All Rights Reserved.

HEC Sponsors

greece.org - US Website Sponsor
ehk.gr - GR Website Sponsor

facebook

Polls

Parthenon Marbles
 

Credit or PayPal

Enter Amount: