ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΤΗΣ
Πρώην Υπουργός, παλαίμαχος Β΄ ΠΠ
Η 28η Οκτωβρίου 1940, Ορόσημο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Την 28η Οκτωβρίου 1940, όταν η Ευρώπη ήταν υπό την κατοχή ή επιρροή του Χίτλερ, με σύμμαχο τον Στάλιν, η Ελλάς μόνη στην Ευρώπη εδέχθη επίθεση από την Φασιστική Ιταλία την οποία και νίκησε.
Η νίκη των Ελλήνων, η πρώτη κατά του Άξονα, κατέπληξε ολόκληρο τον κόσμο με συνέπεια να τιμηθεί η Ελλάδα από το σύνολο των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών της συμμαχίας και τα μέσα ενημερώσεως όλου του ελευθέρου κόσμου σε σημείο πρωτόγνωρο στην παγκόσμιο ιστορία.
Πρώτος ο Γιαν Σματς, ηγέτης της Νοτίου Αφρικής, δήλωσε ότι η μάχη της Πίνδου άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας.
Ο Philip Noel Baker, Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της Μεγάλης Βρεττανίας, την 28η Οκτωβρίου 1942, έκανε την ακόλουθη δήλωση (όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Η Μεσόγειος κατά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Η συμβολή της Ελλάδος προς αποτροπή της καταλήψεως της Μεσογείου υπό της Γερμανίας» του Α.Π. Ζολώτα):
«Εάν η Ελλάδα ενέδιδε στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι, κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να την κατηγορήσει. Το λέγω αυτό ενώ γνωρίζαμε τότε και γνωρίζουμε και σήμερα ακόμη καλύτερα, τι θα σήμαινε για μας και για τον αγώνα μας η συνθηκολόγηση αυτή. Ο Άξονας θα είχε από τότε στη διάθεση του όλη την Ευρώπη για να αναπτύξει τις γραμμές των συγκοινωνιών του και τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια του θα κυριαρχούσαν έκτοτε από τις ακτές της Ελλάδας σε ολόκληρη την Μεσόγειο. Το έργο της άμυνας μας στην Αίγυπτο θα γινόταν πολύ δυσκολότερο. Η Συρία, το Ιράκ και η Κύπρος θα καταλαμβάνοντο από τον Άξονα. Η Τουρκία θα εκυκλούτο. Οι πετρελαιοπηγές της εγγύς Ανατολής θα ήσαν στην διάθεση του. Η οπίσθια θύρα του Καυκάσου θα ανοίγετο για αυτόν. Δεν δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι θα χάναμε ολόκληρη την Μέση Ανατολή και ίσως και αυτόν τον πόλεμο.
Χάρις στην Ελληνική άμυνα, μας δόθηκε ο καιρός να αποκρούσουμε αρχικά και να συντρίψουμε έπειτα την Ιταλική στρατιά που κινήθηκε από τη Λιβύη εναντίον της Αιγύπτου, να εκκαθαρίσουμε την Ερυθρά Θάλασσα από τα εχθρικά πλοία, να μεταφέρουμε την Αμερικανική βοήθεια προς την Εγγύς Ανατολή και να εξουδετερώσουμε έτσι την εχθρική απειλή εναντίον της.
Τα αποτελέσματα της Ελληνικής άμυνας γίνονται αισθητά ακόμη και σήμερα στους αγώνες μας. Εάν το Στάλινγκραντ και ο Καύκασος κρατούν σήμερα, αυτό δεν είναι άσχετο με την Ελληνική άμυνα, από την οποίαν επωφελούμεθα ακόμη, ύστερα από την πάροδο δύο ολοκλήρων ετών. Ο κόσμος, πραγματικά, δεν δικαιούται να λησμονήσει τα κατορθώματα των Ελλήνων κατά την ιστορική εκείνη στιγμή».
Η νίκη των Ελλήνων όμως του 1940, αποτέλεσε ορόσημο, αναφέρω στον τίτλο, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και διότι ο Χίτλερ έλαβε την μοιραία για αυτόν απόφαση για να βοηθήσει τον Μουσολίνι, όπως επιτεθεί κατά της Ελλάδος τέλος Μαρτίου 1941.
Τον Φεβρουάριο 1941 ο Ήντεν, Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεττανίας ήλθε στη Βαλκανική με στόχο να πείσει την Γιουγκοσλαβία και την Τουρκία να συνεργαστούν με την Ελλάδα και να αποκρούσουν τους Γερμανούς. Η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία αρνήθηκαν.
Όταν ο Ήντεν πληροφόρησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό για την άρνηση των Γιουγκοσλάβων και των Τούρκων, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, παρά το γεγονός ότι ήλθε τηλεφώνημα του Τσώρτσιλ να μην πιεστεί η Ελλάδα να λάβει μέρος σε άπελπι αγώνα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός απάντησε ότι η Ελλάδα θα πολεμήσει και μόνη κατά της Γερμανίας. Τότε ήλθαν τμήματα Βρεττανών, Αυστραλών, Νεοζηλανδών που παρετάχθησαν στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία.
Η επίθεση των Γερμανών κατά της Ελλάδος δεν έγινε τέλος Μαρτίου διότι την 28η Μαρτίου ο Γιουγκοσλαβικός Στρατός ανέτρεψε την Κυβέρνηση του Βασιλέως Παύλου που είχε υπογράψει την 25η Μαρτίου 1941 Σύμφωνο Φιλίας με την Γερμανία, με συνέπεια ο Χίτλερ να αναβάλει την επίθεση για τις 6 Απριλίου και επιτέθηκε κατά της Ελλάδος (Οχυρά Μακεδονίας Θράκης), αλλά και κατά της Γιουγκοσλαβίας (η οποία υπέκυψε σε 48 ώρες).
Η αντίσταση των Ελλήνων στα Οχυρά της Μακεδονίας κατέπληξε τους Γερμανούς και απομυθοποίησε το αήττητο των Γερμανών. Ομιλών στο Ράιχσταγκ ο Χίτλερ την 5η Μαΐου 1941 δήλωσε: «Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διατυπώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμε ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε με ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και κατά συνέπεια μάταια».
Ακολούθησε η Μάχη της Κρήτης και η Ελλάδα που πολέμησε 216 μέρες εναντίον δύο Αυτοκρατοριών κατελήφθη και ο ελληνικός λαός υπέστη τριπλή εχθρική κατοχή (Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων), με βαρύτατες θυσίες αλλά συνέχισε τον Πόλεμο με την αντίσταση και τις ένοπλες δυνάμεις εκτός Ελλάδος.
Συνεπεία της Γερμανικής επίθεσης κατά της Ελλάδος, που οφείλετο στον Αγώνα του 1940, ήταν: α) να διασωθεί από ακρωτηριασμό η Σοβιετική Ένωση, β) να ηττηθεί η Γερμανία στην Ευρώπη και όπως θα αναφέρω οι πρωταγωνιστές του Πολέμου υπήρξε η αφετηρία της τελικής ήττας του Άξονα.
Άμεση επιβεβαίωση, πλην των Απομνημονευμάτων Γερμανών Στρατηγών, αποτελεί η δήλωση Χίτλερ τόσο στη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη του Leni Riefenstahl, ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος» (από το βιβλίο της Riefenstahl), όσο και στην Πολιτική Διαθήκη του που υπαγόρευσε προ του θανάτου του, όπου κατηγορηματικά αποδίδει την αποτυχία του στην καταστρεπτική για τον Άξονα επίθεση του Μουσολίνι κατά της Ελλάδος. Ανάλογες θέσεις έλαβαν ο Καϊτέλ στη Δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Βίλυ Μπραντ στο βιβλίο του «Μια Ζωή Αγώνες» και στο Κεφάλαιο «Εγώ και οι Έλληνες» γράφει: «Η αναπάντεχη αντίσταση του Ελληνικού λαού δυναμική και άκαμπτη που βάσταξε μεγάλο χρονικό διάστημα, οδήγησε σε σοβαρή κρίση τις σχέσεις Ιταλίας Γερμανίας. Το πλήγμα που κατάφερε η Ελλάς το 1940-41 ήταν η αρχική αιτία της πτώσεως του Μουσολίνι».
Ο Ήντεν, Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, τόνιζε στις 24 Σεπτεμβρίου 1942:
«Ασχέτως προς ό,τι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο το οποίο μπορούμε να πούμε εμείς από τώρα, είναι ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή της εθνικής Επανάστασης εναντίον του Άξονα στη Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή, με τη μικρή βοήθεια που σταθήκαμε τότε ικανοί να της δώσουμε, κράτησε τους Γερμανούς στο Ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη επί έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες του και ίσως στην όλη πορεία του Πολέμου...».
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας σε εκπομπή του είπε: «Άοπλοι εναντίον πανόπλων ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων υπερισχύσατε. Δεν μπορούσε να γίνει άλλως διότι είστε Έλληνες. Οι Ρώσοι, ως άνθρωποι, κερδίσαμε χρόνο χάρις στη δική σας αντίσταση για να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας. Σας ευγνωμονούμε».
Δεύτερον, η επίθεση της Γερμανίας όμως κατά της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας είχε ως συνέπεια την κατάλυση του Βασιλείου Σέρβων, Κροάτων και Σλοβένων και την επικράτηση στη Γιουγκοσλαβία του Κομμουνιστού Τίτο, ο οποίος υλοποιώντας την από του 1924 απόφαση Κομιντέρν και Βαλκανικών Κομμουνιστικών Κομμάτων προς αυτονόμηση της Μακεδονίας και ένταξη της στο Σοβιετικό Μπλοκ δημιούργησε με σύμφωνο γνώμη Στάλιν - τεχνητά το ψευτομακεδονικό Έθνος των Σκοπίων.
Εάν συνεπώς δεν εγένετο η Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος ή εάν δεν είχε επικρατήσει στην Γιουγκοσλαβία ο Κομμουνιστής Τίτο, θέμα Σκοπίων δεν θα είχε δημιουργηθεί. Η Βουλγαρία ως σύμμαχος του Χίτλερ δεν μπορούσε να θέσει θέμα Μακεδονίας και ουδέποτε υποστήριξε ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες.
Το 1942 ο Γάλλος Pierre Bourdan ομιλών στο BBC είπε: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940 ήταν η ανδρεία του ελληνικού λαού που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».
Όχι τυχαία (αναφέρει σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Μαλασπίνας στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης την 15η Μαΐου 2005) ο Τσώρτσιλ σε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό Τσουδερό έγραψε: «Η δόξα της Ελλάδος λάμπει όχι μόνο με το φως της αρχαιότητας αλλά έτι περισσότερον με την λάμψιν των τραγικών αυτών ετών».
Οι TIMES της Νέας Υόρκης την 2α Απριλίου 1941 έγραψαν: «Εάν μπορούσε τις θα έμενε σιωπηλός με ασκεπή και κτυπούσαν την κεφαλήν προ της τραγωδίας και της ανδρείας της Ελλάδος».
Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είναι μόνο μέρα δόξας των Ελλήνων, αλλά και τιμητική αναφορά όλων των ελευθέρων ανθρώπων.
