Γιά το Βιβλίο «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45
Αγαπητέ κύριε Μπουγά,
Πρόσφατα ανέγνωσα το εξαίρετο βιβλίο σας με τίτλο «Ματωμένες Μνήμες 1940-45». Γιά κάποιο διάστημα, δίστασα να γράψω αυτό το γράμμα μέχρι να βρώ την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση γιά να συντάξω τις κατάλληλες λέξεις που αντιστοιχούν στον έπαινο που σας αξίζει. Και πάλι ανησυχώ ότι δεν έχω εκφράσει όσα θα έπρεπε. Στο σημερινό περιβάλλον της απαξίας και του αρνητισμού, είστε ένα πρότυπο.
Είχα τη χαρά να σας ακούσω στο βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειο» της Θεσσαλονίκης στις 07-04-10 και διεπίστωσα από κοντά, τη σοβαρότητα, την ευθύτητα, και τη συγκρότησητου πνεύματός σας. Είστε ένας πραγματικός άνδρας που τολμάτε να γράφετε την αλήθεια σε μιά εποχή μαζικής παραπλανήσεως. Όσα βιβλία γράφονται θα πρέπει να έχουν ως υπόδειγμα τον τύπο της συγγραφής σας.
Επιτέλους ένας αληθινός συγγραφέας που αφοσιώνεται στο έργο του! Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αντικειμενικότητα την αντικειμενικότητα και την ιδιαίτερη σχέση αγάπης που έχετε προς την ιστορική αλήθεια. Δυστυχώς κατακλυζόμαστε από συγγραφικές απόπειρες που, τελικά, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό γιά τη σημερινή παρακμή. Το χειρότερο είναι ότι με περίσσιο θράσος διεκδικούν τον τίτλο της επιστημονικότητας γιά να το αποτελειώσουν το πνεύμα μας.
Στο δικό σας έργο έχουμε κάτι γνήσια ξεχωριστό: είστε ο επιστήμων που με μεθοδικότητα, τη σχολατικότητα, και τη δίκαιη απονομή ευθυνών γίνατε ο αληθινός συγγραφέας και, ταυτόχρονα, ολοκληρώσατε επιτυχώς την πορεία του χρέους ενός ιστορικού! Οπωσδήποτε το έργο σας ωφελεί την κοινωνία με την ακλόνητη αλήθεια που προσφέρει και παρέχει αυτοπεποίθηση σε εκείνους τους αναγνώστες που δεν συμβιβάζονται με τα κατεστημένα ψεύδη. Προσπαθώ να φανταστώ τις ατέλειωτες ώρες που με υποδειγματική καρτερία, μοχθήσατε γιά να γίνετε ο αυστηρός και δίκαιος εξεταστής των ζωντανών μαρτυριών και των ιστορικών καταγραφών.
Καθημερινά διαπιστώνουμε με απογοήτευση, πόσο ανεπαρκές και κατώτερο των περιστάσεων αποδεικνύεται σε όλα τα επίπεδα, το ζεύγος «κράτος – κοινωνία» στη σημερινή Ελλάδα. Ευτυχώς που υπάρχουν Έλληνες που διασώζουν το όνομα της Ελλάδος! Αλήθεια, πόσοι αγνοί και τίμιοι Έλληνες έχουν θυσιαστεί στο παρελθόν. Αναλογιζόμενος τη λησμονιά και την αχαριστία που δείχνουν σε αυτούς οι σημερινοί Έλληνες, κυριεύομαι από οργή και μελαγχολία. Όμως εσείς κύριε Μπουγά, κάνατε ένα μεγάλο καλό που απλώνεται σε όλο το εύρος της χριστιανικής αγάπης: ξαναδώσατε ζωή στους θυσιασμένους, δίκαιο στους αδικοχαμένους, τιμή στους ατιμασμένους, ιστορική δικαίωση στους αγνοημένους και –ευτυχώς-ελπίδα σε όλους εμάς, ότι κάποτε θα αποκατασταθεί η αλήθεια στη χώρα που ζει ο πιό ξεροκέφαλος λαός του κόσμου.
Από μικρός άκουγα γιά τον Μελιγαλά. Πρόκειται γιά τον τόπο καταγωγής των Χάντζων. Ένας απ’αυτούς, ο Κωνσταντίνος Χάντζος (πατέρας του πατέρα μου), που ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής, είχε πάρει μετάθεση γιά τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης και απεβίωσε πριν τη Γερμανική Κατοχή. Σε εκείνον οφείλεται η διατήρηση του ονόματος της δικής μας οικογένειας στα άγια χώματα της Μακεδονίας. Πάντα ζούσα με την επίγνωση της –κατά ένα μέρος- καταγωγής μου από τον πονεμένο Μελιγαλά, τον οποίο καίτοι 44 ετών δεν είχα την ευτυχία να επισκεφθώ μέχρι σήμερα. Φυσικά είναι βασικός προγραμματισμός στο υπόλοιπο διάστημα της ζωής μου.
Αυτή την υποχρέωση μου υπενθυμίσατε με την αναφορά στο Σταύρο Χάντζο και τον γυιό του Μανώλη, σελίδα 270 του βιβλίου σας, αλλά και στις φωτογραφίες των θυσιασθέντων στο Ιστορικό Μνημείο που είδα γιά πρώτη φορά. Γενικά, διακατέχομαι από μιά ευθύνη γιά το λόγο ότι δεν επιτέλεσα κάτι τόσο αξιόλογο που να στηρίζει μιά μεγαλύτερη από εμένα οικογενειακή παράδοση. Νοιώθω όμως και μιά ανακούφιση που ένας τόσο αξιόλογος άνθρωπος όπως εσείς, αναφερθήκατε στους αδικοχαμένους προγόνους μου, και με βαθιά εκτίμηση και ευγνωμοσύνη, εύχομαι να είστε πάντα καλά!
Σας ευχαριστώ θερμά!
Μετά τιμής, Χάντζος Φίλιππος Θεσσαλονίκη 28 /5/10
