Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάκτυλά μου
χωρίς να πιώ ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στήν πέτρα.
Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
Οτι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα στίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.
(Γεώργιος Σεφέρις)